W czasie bezkrólewia po śmierci Zygmunta Augusta w zatargu Stanisława Przyjemskiego ze szlachtą Prus Król., kiedy zanosiło się na interwencję Wielkopolan w obronie interesów swego współobywatela, K., w myśl postanowienia sejmiku kolskiego ze stycznia 1573 r., stanął ze zbrojną gromadą nad północną granicą województwa kaliskiego, gotów do ataku na Prusy. Był zwolennikiem kandydatury Henryka i podpisał akt jego obioru. Po podwójnej elekcji 1575 r. był obok P. Potulickicgo, kasztelana przemęckiego, jedynym senatorem obecnym na masowym sejmiku w środzie 5 1 1576 r. Apelował do prymasa o zgodę, oburzył się jednak i zaprzeczył kategorycznie, gdy go na sejmie koronacyjnym pomawiano o zajmowanie jeszcze przed kilku tygodniami stanowiska neutralistycznego i słanie w tym duchu deklaracji na zjazd łowicki. W. Słupski poświadczał, iż w ten sposób krzywdzi się Kościeleckiego, który wszak własnym sumptem zaciągał jazdę dla Stefana Batorego, Istotnie, przyprowadzony teraz przez niego do Krakowa oddział jezdnych wzmocnił siły królewskie. Kasztelanię międzyrzecką otrzymał Kościelecki 26 VIII 1584 r. Po obiorze Zygmunta III sejmik średzki z 19 IX 1587 r. nakazał Kościeleckiemu, by w niebytności wojewody poznańskiego S. Górki, stronnika Maksymiliana, ruszył zbrojne ku granicy, aby bronić arcyksięciu wstępu do Korony. Kościelecki zwołał więc pospolite ruszenie woj. poznańskiego pod Jutrosin na 26 X t.r. Na tym zjeździe, odbytym 28 X, postanowiono iść wraz z woj. kaliskim pod Piotrków do króla Zygmunta. Sejmik przedsejmowy zakończony 3 II 1589 r, obrał go jednym z posłów na sejm tzw. pacyfikacyjny i zalecił względom królewskim sprawę Kościeleckiego z opatem trzemeszeńskim W. Mielińskim. Zatarg z tym opatem trwał już od lat 10, a zajmował się nim jeszcze sejmik styczniowy 1600 .r., znów prosząc króla o jego załatwienie po myśli Kościeleckiego. Brał Kościelecki udział w rokoszowym zjeździe części szlachty wielkopolskiej w Kole 10 VIII 1590 r., by podpisać tamtejsze uchwały i obok stryja, bpa poznańskiego Łukasza, jeździł stamtąd w poselstwie do króla. Z sejmiku nadzwyczajnego odbytego l X 1594 r. delegowano go obok innych do odwiezienia królowi pieniędzy na obronę od Tatarów. Sejm warszawski 1596 r. wyznaczył go na deputata z senatu dla odbierania kwarty.
   Zmarł na zamku bydgoskim 2 IV 1600 r. i został pochowany u Bernardynów w Bydgoszczy. Kościelecki był po ojcu i stryju Andrzeju, woj. poznańskim, współdziedzicem, obok braci, Kościelca, Dziarnowa i Cieślina w pow. inowrocławskim, Krajenki, Nieżychowa, Krostkowa i Wysokiej w pow. nakielskim, Dąbrówki i Brzeźna w pow. kcyńskim. Miał też kamienice w Rynku poznańskim, między domami S. Górki i A. Ungera. Ożeniony (ok. r. 1567) z Dorotą Spławską, córką Stanisława, kasztelana międzyrzeckiego, miał synów Janusza i Wojciecha oraz córki; Gertrudę (za Andrzejem Rozrażewskim), Katarzynę (za Marcinem Wyrzyskim), Annę, l. voto za Janem Sadowskim, 2. voto za Maciejem Kurowskim.